Daar is op zich niets raars aan; hoge bomen vangen veel wind, en wie leiding geeft, weet dat er over hem of haar gepraat wordt.
In de context van een leertraject wordt de baas (die natuurlijk allang niet meer zo genoemd wordt, we laten ons toch niet meer door een baas aansturen!) dan ook vaak besproken. Logisch, en zelfs wenselijk; het verbeteren van de relatie met de baas staat vaak in de top 3 van ons verlanglijstje.
Spannender wordt het wanneer de baas stevige etiketten krijgt opgeplakt. 'Mijn baas is een machtswellusteling, mijn baas heeft totaal geen visie, mijn baas is volledig incompetent voor die plek; ik begrijp niet hoe hij daar is terecht gekomen, mijn baas ontbeert echt elk empatisch vermogen' en ga zo maar door.
Het schept een band om samen boos te zijn op de baas. De uitspraak 'ik heb een moeilijke baas' is dan ook erg verleidelijk en appelleert aan partij kiezen. De moeilijke baas staat garant voor heel wat gezellige koffiesessies en tegen het einde van het leertraject wordt geroepen dat 'de baas deze cursus ook heel goed zou kunnen gebruiken!'. Ook nog eens vleiend voor de begeleiding.
Maar wie partij kiest, is vanaf dat moment eigenlijk verloren als gesprekspartner (het is mij meer dan eens overkomen).
Het 'moeilijke' van de baas is als waarheid en als persoonlijke eigenschap geformuleerd en daarmee een vaststaand punt geworden. Wie partij kiest, neemt dit perspectief over, en raakt daar net zo in gevangen als de medewerker-van-de-moeilijke-baas zelf. Het punt van waar-uit je waarneemt, neem je voor 'waar' aan.
Leuke vragen om daar uit te blijven zijn bijvoorbeeld:
Leuke vragen om daar uit te blijven zijn bijvoorbeeld:
‘Bewijs ik je een
dienst door jou of je baas gelijk te geven?’.
Of nog ontregelender: ’sinds wanneer heb jij problemen met je baas?’.
De eerste keer dat ik deze vraag durfde te gebruiken, viel iemand letterlijk tien seconden stil.
De eerste keer dat ik deze vraag durfde te gebruiken, viel iemand letterlijk tien seconden stil.
Moeilijke baas wordt moeilijke relatie. Nieuw perspectief.
Een prachtige naam voor het onderzoeken van verschillende perspectieven vind ik Meervoudige Partijdigheid. Je bent wel partijdig, maar je bent voor álle partijen.
Handenwrijvend van nieuwsgierigheid verken je niet alleen het perspectief van de medewerker, maar vooral ook het venster gezien vanuit de baas zelf, de Raad van Toezicht, het MT, de voormalig directeur en de professionals. Je blijft switchen van punt van waar-uit je waarneemt, en ontdekt dat de baas vele relaties heeft, waarvan sommige het etiket 'moeilijk' hebben, maar lang niet alle.
Volgende keer een voorbeeld!
Een prachtige naam voor het onderzoeken van verschillende perspectieven vind ik Meervoudige Partijdigheid. Je bent wel partijdig, maar je bent voor álle partijen.
Handenwrijvend van nieuwsgierigheid verken je niet alleen het perspectief van de medewerker, maar vooral ook het venster gezien vanuit de baas zelf, de Raad van Toezicht, het MT, de voormalig directeur en de professionals. Je blijft switchen van punt van waar-uit je waarneemt, en ontdekt dat de baas vele relaties heeft, waarvan sommige het etiket 'moeilijk' hebben, maar lang niet alle.
Volgende keer een voorbeeld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten